Ho-ho-ho! Sinterklaas in Kerststemming!

Ho-ho-ho! Dag kerstkindertjes!

Het is aftellen geblazen: vrijdagochtend vertrekt er een vlucht van Delta naar New York City, en wij moeten maken dat we onze stoel bezetten! Jippie!

Intussen zijn er in Phoenix twee rustige weken voorbijgegaan.  De temperatuur is gezakt tot 15-20 graden, dus we doen tegenwoordig zelfs een pull en soms een jas aan als we buiten komen! Brrrr! Heel veel hebben we niet te vertellen, maar de beetjes willen we jullie toch niet onthouden:

Sinterklaas was here...

Nu er twee Belgen op TKI engineering zitten, vonden we dat Sinterklaas niet meer onopgemerkt kon passeren.  Roeland en Jeroen belden Sinterklaas hemzelve op zijn gsm (want hij was juist met zijn boot in Antwerpen toegekomen) om te vragen of hij dit jaar ook bij Kerley wou langskomen.  Jammer genoeg vertelde hij ons dat Phoenix niet op zijn normale route ligt.  Phoenix is immers het terrein van Santa Claus.  We kregen echter wel de uitzonderlijke toestemming om in zijn naam onze TKI collega's te verrassen.  Toen hij ons de pakjes opstuurde met FedEx, was Sinterklaas zelfs zo slim geweest om zichzelf te introduceren op een beknopte Sinterklaas-informatiefolder!  FedEx, zoals steeds stipt op tijd, leverde ons de pakjes af, die we dan op 6 december op de bureaus konden gaan zetten.  Dank U Sinterklaas!

... but Santa is here too!

Ook al had Sinterklaas even van zich laten horen, Amerika is intussen volledig in de ban van kerstmis: door de speakers klinken muziekjes, die brengen ons in lichte traaaanceeeeuuu! Vanaf Thanksgiving wordt de kerstdecoratie bovengehaald: huizen, winkels, straten,... overal knipperen de kerstlampjes en klinkt er kerstmuziek!

Ook bij Tessenderlo Kerley werd er reeds flink gevierd: al enkele weken eerder begonnen de voorbereidingen voor de Kerst-Potluck: iedereen brengt iets mee, en uiteindelijk eindigt alles met een groot buffet! Jeroen (en ook wel een beetje Liesbet ;-) zorgde voor wafels en chocoladecake.  Vooral de wafels waren blijkbaar in trek.  Hoewel: ze verdwenen vooral in de to-go boxes voor de volgende ochtend: we krijgen het die Amerikanen voorlopig niet wijsgemaakt dat wafels geen ontbijt zijn.

Dezelfde dag trokken we 's avonds ook naar het kerstfeestje van Berlitz.  Daar werd Liesbet haar "apple bread" (appelcake) ook al heel hard geapprecieerd! Een hele internationale bedoeling trouwens, met al die native speaking taaltrainers: Peru, Duitsland, Frankrijk, Laos, China, Thailand, Australie, Mexico,... ze waren allemaal van de partij! We konden zelfs nog even Nederlands spreken met een koppel uit Zuid-Afrika! Hopelijk houden ze hun belofte, en gaan we er binnenkort nog eens een koffietje mee drinken, want gezellige mensen waren het zeker!

Kerstshopping

De voorbije twee weken werden echter voornamelijk gekleurd door onze kerstshopping: onze kerstboom wordt intussen stevig ondersteund door allerlei pakjes! In die mate dat we hopen dat we alles meekrijgen in onze valiezen naar Belgie!

en dan straks...

Nog vier dagen, en dan begint onze kerstvakantie! We kijken al heel erg uit naar de Citytrip in New York die we nog voor de boeg hebben, maar natuurlijk vooral naar ons bezoekje aan Belgie de week nadien! Jeroen gaat maandag en dinsdag nog naar Carlsbad in New Mexico.  Hij gaat daar controleren of ze zijn nieuw fabriekje gebouwd hebben zoals het moet.  En als hij dan dinsdagavond terugkomt, blijven er nog twee werkdagen en een kerstfeestje over voor onze vakantie begint!

Tot binnen een tweetal weekjes!
Liesbet en Jeroen

Bryce Canyon in wintersfeer

Zoals verwacht hebben de Jacuzzi en het glaasje wijn (zie vorige post) hun werk gedaan: kiplekker stonden we zaterdagochtend klaar om te vertrekken; na een uitgebreid ontbijt weliswaar en na een kennismaking met enkele vriendelijke Mormonen. Hun tip om het Book of Mormon uit het hotel mee te nemen hebben we wel gelaten voor wat hij was.

Jeroen was al enkele dagen aan het zagen om een ondergesneeuwde Bryce Canyon te zien. Al het gezaag was dan toch niet helemaal voor niets geweest, want toen we aan de rand van de Canyon stonden, begonnen er toch wel witte vlokjes uit de hemel te vallen zeker! Nuja, tot meer dan wat witte wandelpaden en een grijs wolkendeken dat zich somber over al onze foto’s spreidde, hebben die vlokjes in eerste instantie niet geleid. Liesbet op haar beurt, was al enkele dagen aan het zeuren voor originele foto’s. (ja, jullie kunnen je al voorstellen hoe leuk die dagen voordien geweest waren, met al ons gezaag :) Ook Liesbet haar gezeur was niet voor niks geweest, want na alle inspanningen van de voorbije dagen in Zion, was een regelmatige fotoshoot een welgekomen tussenpauze. Toch zijn we er nog in geslaagd om een tiental kilometer te wandelen vooraleer we moe maar voldaan terug bovenaan de rand van de Canyon stonden.

Toen we zaterdagavond op onze hotelkamer al half met onze gedachten aan de terugweg waren begonnen, bleek plots dat Jeroen toch echt wel hard had gezaagd de dagen voordien: de sneeuw viel ineens met bakken uit de lucht! Op een “wip en een flik” was heel de parking (onze auto inclusief) bedekt onder een sneeuwtapijt van enkele inches dik. Toch niet zo snel aan de terugweg beginnen, dachten we: de wekker om 6u30 en ‘s ochtends weer naar de Canyon!

Het resultaat van een nachtje sneeuwen was buitengewoon prachtig: de rode “hoodoo’s” (want zo worden de puntige rotsen in Bryce Canyon genoemd) waren bedekt onder een wit sneeuwtapijt. Een mens heeft verder niets meer nodig om in kerststemming te geraken! De foto’s spreken allicht voor zich.

Met een beetje spijt in het hart was het dan toch tijd om naar huis te vertrekken. Er wachtten immers nog een uurtje of 8 rijplezier. Onze gps nam dat laatste echter vrij letterlijk: een half uurtje nadat we uit Bryce Canyon waren vertrokken (we vonden het al verdacht dat hij niet dezelfde weg terug nam) stuurde hij ons plots door een verlaten modderwegje. Wat volgde was een pad van een 50-tal kilometer in het zand en de sneeuw, door beekjes, over steile bergwanden en nog steilere afdalingen! We hebben ons gps-madam zelfs nog vriendelijk moeten vragen om toch maar niet dat wandelpad door de beek te nemen! Die natuur in Southern Utah is wel de moeite, maar zo zonder gsm-bereik waren we toch heel erg blij dat onze 4x4 Jeep ons deze keer niet in de steek liet.

Uiteindelijk bereikten we toch zonder kleerscheuren de tussenstop in Page. En de koffiepauze in onze favoriete bar in Flagstaff deed zo mogelijk nog meer deugd. Uiteindelijk waren enkele avonturen dit weekend niet op voorhand gepland, maar ze hebben er wel een onvergetelijke vierdaagse van gemaakt! Jeroen weet deze week weer wat te vertellen in Tucson, en ook Liesbet kan weer een aangepaste woordenschat opstellen voor haar volgende les!

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

PS: Hebben jullie ook al opgemerkt dat binnen een drietal weken onze vlucht richting Belgie vertrekt? Jippie!

Een verslag van Zion, live vanuit Bryce Canyon!

Een korte maar zware werkweek
Jeroen rijdt - nog steeds - op en af naar Tucson om zijn nieuwe fabriekje te testen. Sinds begin november probeert hij in het labo een nieuw proces aan de praat te krijgen, samen met enkele collega's. Na 3 weken aanmodderen was er deze week eindelijk een echte doorbraak. Het geduld werd dus eindelijk beloond! Gelukkig maar, want de bouw van de pilootinstallatie is intussen al gestart. Nuja, er staan de komende weken nog verschillende bezoekjes aan Tucson op het programma, dus er wordt voorlopig nog niet op beide oren geslapen.
Liesbet wordt intussen een doorgewinterde (in Phoenix is dat relatief, maar ja) lerares Nederlands. Haar leerlinge krijgt volgende week zelfs een spoedcursus "Kerst en Nieuwjaar" voorgeschoteld, om haar bezoekje aan Nederland voor te bereiden!


... maar dan Thanksgiving en vakantie!!
Donderdag en vrijdag waren twee feestdagen voor Thanksgiving. Op woensdagavond vertrokken we vrolijk en vol goeie moed (alhoewel, de werkweek zat toch wat in onze kleren) naar Page aan Lake Powell. Na een stevige rit van 5 uur duurde het niet lang vooraleer we horizontaal en uitgeteld in onze kamer lagen. Hoewel... de heerlijke pizza in Flagstaff maakte het allemaal wat draaglijker. Weer een adresje gevonden voor onze bezoekers! De nachtrust die we zo hadden verdiend, werd echter grondig verstoord door onze bovenbuur. Die was blijkbaar niet zo moe als wij, en liep dan maar van de ene naar de andere hoek van zijn kamer! Het gevolg: onze check-in voor kamer 111 eindigde met een nachtelijke wandeling rond een uur of 3, en een check-out uit kamer 333. Hadden we dat eerder geweten, we hadden misschien toch onze slechte nachtrust kunnen gebruiken om enkele deals te gaan versieren op Black Friday. Hoewel.. misschien zagen we het toch niet zo zitten om voor die ene dag super-mega-deals urenlang in de rij te gaan staan voor de winkel om 5u 's ochtends opent. Wij zullen ons dan wel gaan amuseren in Zion!


Emerald Pools en Hidden Canyon
Niet helemaal uitgeslapen vertrokken we donderdag dan naar Zion National Park. Op de eerste dag stonden een wandeling naar de Emerald Pools en naar Hidden Canyon op het programma. De wandeling naar de Emerald Pools was een goeie opwarmer: een mooi paadje slingerde zich tussen de mooie landschappen in Zion, onder enkele watervalletjes naar een pittoresk meertje in de bergen. De hersfstkleuren maakte alles nog eens zo indrukwekkend. Ja, herfstkleuren, die komen we in Phoenix niet tegen, tenzij je het rood en geel van de woestijn meerekent.



Zoals je al kon raden, zit Hidden Canyon best wel goed verstopt. Eerst een stevige klim, en dan wat waaghalzerij langs steile bergwanden bracht ons aan de ingang van een diepe kloof. Wat je amper een pad kon noemen, zocht zich een 3m brede weg tussen ontzettend hoge rotsen. Indrukwekkend! Zoiets laat sporen na.. zeker als je in een poging voor een sjieke foto van een boomstam tuimelt. Gelukkig is Jeroen het turnen nog niet verleerd, en hadden we een EHBO kit bij om de schrammen te verzorgen.
Ohja! We zouden het bijna vergeten! Het was vandaag Thanksgiving! Dan toch maar Thanksgiving dinner in de Pioneer Lodge: Liesbet een prime rib en Jeroen een roasted turkey! Allebei met zoete wortelen met van dat gesuikerd eiwit erop dat wij normaal op onze taarten smeren. Njammie!! Jawel, de Thanksgiving sfeer zat er volledig in!



Angel Head
Het beste komt normaalgezien op het laatste. Dat was ook zo met onze tweedaagse in Zion. Om 7u30 de wekker, om na een lekker ontbijtje tegen 9u aan de voet van Angel Head te staan. De top van Angel Head steekt 1500 ft. boven de bodem van Zion Canyon uit. Het eerste deel van de tocht naar de top is een steile beklimming van ca. 2 mijl. Nadien volgt een een lange richel, ca. 500m boven de grond, die enkel weggelegd is voor waaghalzen en avonturiers zonder hoogtevrees. Wij vonden van onszelf dat we bij die tweede categorie hoorden, dus hebben het er dan toch maar op gewaag(hals)d. En eerlijk gezegd: het was wel spannend. Een beetje jammer dat je liever niet naar beneden kijkt terwijl je over de rotsen klautert, want het uitzicht moet allicht de moeite geweest zijn :-) Een enkele keer hebben we toch ons leven gewaagd om wat foto'tjes te trekken: twee ervan laten de richels zien waarover we moesten klimmen. Een andere neemt een kijkje naar beneden. Geef toe.. spannend toch!































Bryce Canyon National Park
Vandaag hebben we een eindje gereden van Zion naar Bryce Canyon. Rond 16u zijn we hier toegekomen, en zijn we al even een kijkje gaan nemen naar wat ons morgen te wachten staat. Het ziet er alleszins weer de moeite uit! Maar zoals steeds zijn we ons goed aan 't voorbereiden: een kwartiertje in de jacuzzi en nu met een glaasje wijn op de hotelkamer, en de stramme spieren zijn straks zo weer verdwenen! En dankzij de wifi, krijgen jullie er zelfs deze live update van de blog bij!

Het verslag en de foto'tjes van onze avonturen in Bryce Canyon morgen, die volgen natuurlijk zeer binnenkort! Wij kijken er hier alvast naar uit, en we hopen van jullie hetzelfde!

Schol!
Liesbet en Jeroen

Kerst in Phoenix!

Hellokes allemaal!

Het is weeral eens zondagavond, en de werkweek staat al te popelen om onze voordeur binnen te vallen. Maar wat blijkt nu: vanop ons balkon hebben we al even een blik op de werkweek kunnen werpen, en ze komt deze keer maar tot aan onze klink! Het is dus maar een kort weekske! En wij gelukkig natuurlijk!

Hoe komt dat? Donderdag vieren de Amerikanen allemaal hoe vriendelijk ze in 1492 door de Indianen zijn ontvangen. Blijkbaar wisten die arme Indianen helemaal niet wat er in de jaren nadien met hen zou gebeuren, toen ze Columbus en co allerhande lekkers voorschotelden om te bekomen van hun lange tocht. Het feestje dat toen werd gebouwd, moet toch wel de moeite geweest zijn, want tot vandaag wordt het herdacht op Thanksgiving. En Jeroen krijgt daar zelfs 2 dagen verlof voor! En wij zouden wij niet zijn, als we daar natuurlijk niet van zouden profiteren om een tripke te doen naar Bryce Canyon en Zion National Park. Mooie vooruitzichten dus!

Maar ook de voorbije tien dagen hebben we niet stilgezeten. Een overzicht van de hoogtepunten:

Kerstdeals!

Op zaterdag 14 november zouden Liesbet en Jeroen een eerste poging ondernemen om hun rijbewijs te gaan halen. Na een half jaar Arizona vonden ze dat dat toch wel eens tijd werd. Wisten zij veel dat de MVD (Motor Vehicle Division) van Arizona op zaterdag niet werkte in de winter. "Wat nu gedaan?" dachten onze twee Belgische vrienden. Dan maar prospectie houden voor de kerstshopping. Prospectie? Door al die deals die hier in het rond vliegen, werd de dag afgesloten met een nieuwe printer voor Jeroen (35% korting) en een kerstboom met versiering (50% korting) voor Liesbet. Met enig ongeduld werd de kerstboom onmiddellijk geinstalleerd. Onze boom met 300 ingebouwde lichtjes weigerde echter zijn top te laten branden. Dan maar gaan omwisselen, en onze tweede boom staat hier intussen te pronken dat het niet schoon meer is!

... en dan toch maar een rijbewijs ...

Maar na al dat kerstgeweld moest er dan toch nog steeds een rijbewijs gehaald worden. Zowel Liesbet en Jeroen hadden eigenlijk al enkele maanden geleden hun rijexamen moeten gaan doen. Door al die interessante bezigheden was daar tot nu natuurlijk geen tijd voor geweest. Op maandagmiddag dan maar vlug naar het examencentrum. Na 20 succesvolle theorievragen volgde een strenge praktische test: "keren in een straat" heet dat manoeuvre in Belgie. We kregen elk 3 pogingen om onze Jeep in een brede straat van kegels te draaien. OK, dat was een makkie. Maar dan de baan op: "no tricks, no jokes, just drive" zei de examinator streng. Maar nog voor onze automatic de kans had gekregen zich in derde versnelling te zetten, stonden we al terug op de parking. "You did a great job"! En hopla, Liesbet en Jeroen hadden een Arizona Driver License op zak!

En dan weer bezoek uit Belgie!!

Euhm... of toch een klein beetje. Zoals jullie weten, wonen Marian en Thomas samen met Emma en Marie in Portland, Oregon. Marian werkt bij Intel, en had donderdag een afspraak op de ASU (Arizona State University) in Phoenix. Woensdagavond landde het Intel-vliegtuigje in Phoenix, en was er nog wat tijd om een avondje bij te babbelen. Mercikes voor het bezoekje Marian! Zoals beloofd komen we binnenkort ook bij jullie eens langs!

Tonto National Bridge






















Na een zware werkweek (Jeroen rijdt nog steeds regelmatig op en af naar Tucson om laboproeven te gaan doen, en ook Liesbet is druk in de weer met haar taallessen) werd het geplande tripje naar Payson tot zondag uitgesteld om op zaterdag even te kunnen uitslapen. Zondagochtend ging dan toch de wekker en vertrokken Liesbet en Jeroen naar Payson. Daar is nog niet zo heel lang geleden geinvesteerd in een nieuw state park: Tonto National Bridge. Het kabbelende water heeft na een hele tijd werken een heel groot gat in een rots gemaakt, en daar kan je tegenwoordig door wandelen. Een mooie wandeling van een uurtje door de "brug" die nu overblijft, en nadien langs het riviertje. Een wandelpad is er niet, dus het was klauteren en klimmen geblazen! Een verkenningstoch in Payson en omstreken leverde voor de rest niet superveel op, maar we hadden toch weer eens een frisse neus gehaald! (Alhoewel, die 20 graden eind november, kan je amper fris noemen natuurlijk ;-)

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

Halloween

Zoals jullie in de vorige blog al konden lezen, stond er op 31 oktober een rasechte Halloween uitstap op het programma. Francine, de vaste collega van Jeroen op het werk, is een alom bekend en beruchte Halloweenfeestganger. En wij hadden het geluk om op haar Halloween-party uitgenodigd te zijn! Een verslag in Halloween stijl...

De straat lag er verlaten bij. De volle maan hulde Scottsdale in een lugubere schaduw, af en toe verstoord door de verblindende lichten van een eenzame 4x4. Behoedzaam draaide Roeland de donkere straat op. Hijzelf en zijn jonge partner Claudia, maar ook Jeroen en Liesbet, Roelands collega met zijn vrouw, wisten nog niet wat hen die avond te wachten stond. Hun aandachtige blikken dwaalden langs de statige huizen... Het leken dreigende facades in dat schemerlicht van uitgesneden pompoenen. Het opflakkerende kaarslicht wierp onheilspellende schaduwtaferelen op de anders zo vredige wijk.

De wagen stopte aan nummer 8058. Daar woonde Francine. Met enige twijfel stapte het viertal uit de auto. Terwijl hun ogen zich probeerden aan te passen aan het donker, werd het duidelijk waar ze waren aanbeland: twee reusachtige spinnen hadden zich meester gemaakt van de voortuin. Hun dodelijke aanval had enkel de afgekolven beenderen van de tuinman overgelaten. Zijn kale skelet was blijven liggen, tenmidden van de grafzerken van vorige bewoners. Toen Roeland voorzichtig de voortuin betrad, was hij zich niet bewust van het gevaar dat er nog verscholen zat. Hij had nog maar twee stappen gezet, of een krijsende bezemsteel begon in grillige bewegingen over de oprit te zweven! Onmiddellijk begon ook het afgehakte hoofd van een van de vorige bewoners te schreeuwen. Het schrille alarm van beide ging door merg en been. Het viertal sprintte tot aan de voordeur, waarbij ze nog net een van de reuzespinnen en het skelet van haar slachtoffer konden ontwijken.

De deurbel klonk als een verlossing voor onze vier vrienden. Toen de deur gestaag werd geopend, tot op een kleine kier, klonk een krijsend gelach vanuit de gang. Een grijze heks, gehuld in een lang purper gewaad kwam van achteraan de gang tevoorschijn. In de diepliggende ogen en het getekende gelaat konden Jeroen en Roeland vaag hun collega herkennen. "Happy Halloweeeeen" klonk het scherp.

Ook binnen in het huis leek niets meer op wat het eerder was. Spinnen, geraamtes, bloed en heksentaferelen beheersten de woonkamer. Het geheel gaf een uiterst doodse aanblik, tot Reina en Vincent, de kinderen van Francine, in hun Cleopatra- en Terminator kostuum door de woonkamer kwamen rennen! Ze werden beiden achervolgd door een kleine duivel, een prinsesje, een spiderman en nog een ander terminator-achtig wezen. "Trick or Treat"!! Klonk het in koor! Gelukkig waren Liesbet en Jeroen voorbereid op dit ernstige dreigement, en hadden ze in de namiddag alle hens aan denk gehaald om de nodige voorraad "candy" voor te bereiden. Liesbet had ook vanillewafels gemaakt, en Jeroen had pannenkoeken gebakken. Het eerste dreigement was dus snel afgeweerd!

Het was intussen dringend tijd voor de hele bende om ook hun dreigementen aan de rest van de buren over te maken. De kolonne van kinderen en ouders trok luidkeels door de straat, op zoek naar candy. Intussen bewaakten Liesbet en Jeroen de woning: met het nodige snoepgoed konden ze alle wezens afleiden en op betere gedachten brengen! Nadien werden zowel de geslaagde "trick or treat" tocht, als ook de stevige candy-verdediging gevierd met cocktails, wafels en pannenkoeken. Ook al vonden we het feestmaal van de lokale Mexicaanse buur toch maar niks (Belgische tortilla's: pannenkoeken met een pikante dipsaus van pepers en kaas).

"Is dit een tafel?"

Na zo'n Halloween ervaring werd er dan ook nog eens een stevige week bovenop gegooid: Liesbet begon deze week aan haar eerste taallessen. Na twee weken intensieve training bij Berlitz mocht ze voor het eerst haar leerlinge onder handen nemen. "Is dit een tafel?" "Ja, dit is een tafel" "Wat is dit?" "Dit is een tafel". Hoogstaande conversaties werden er in de eerste lessen nog niet gevoerd, maar blijkbaar had Liesbet dan toch het geluk om haar eerste Amerikaanse talenknobbel tegen te komen. De lessen vlotten heel aardig!

Jeroen reed intussen dagelijks op en af naar Tucson, een uurtje of twee ten zuiden van Phoenix, waar het labo van Tessenderlo Kerley is gevestigd. Er werd druk getest of de nieuwe pilootinstallatie kon werken, en hoe dat dan ook net allemaal moest gaan gebeuren. De testen verliepen niet zonder slag of stoot, maar tegen het einde van de week waren er toch enkele kleine succesjes geboekt. Nuja, er zullen nog wel wat ritjes volgen.

"Zij rijdt met de brommer... en ik rij..."

Nu Liesbet niet alleen naar de Spaanse les moet, maar ook les moet geven in Berlitz, terwijl Jeroen dagelijks naar Tucson moet rijden, dreigde er even een logistiek probleem te ontstaan. Met die ene auto werd het wel een hele heksentoer (we waren nog in Halloween sfeer) om onze twee kornuiten steeds overal op tijd ter plaatse te krijgen. Met de steun van enkele verjaardagsgiften van het thuisfront, werd het logistieke probleem echter snel opgelost: sinds dit weekend staan er twee splinternieuwe fietsen in de garage te blinken! Voorlopig werden ze enkel uitgetest op een toeristische fietstocht naar Scottsdale Old Town, maar ze zijn alvast goedgekeurd!

Maar ook te voet doen we mee...

Zelfs al staan er nu twee fietsen in de garage, toen de oproep kwam om te gaan wandelen voor het goede doel, konden we ons niet laten kennen natuurlijk. Tessenderlo Kerley steunde ook dit jaar de Amerikaanse "Kom op tegen Kanker" vereniging. Dit ging gepaard met een 5 km lange wandeltocht, waaraan bijna 10.000 mensen deelnamen! In die massa liepen ook Liesbet en Jeroen hun duit in het zakje. De wekker die daarvoor om 6u30 afliep op een zaterdagochtend, die moest er dan maar bijgenomen worden...

Ziezo, wij wensen jullie alsnog een Happy Halloween, en kijken samen met jullie uit naar Thanksgiving!

Griezelige Groetjes,

Liesbet en Jeroen

Van zwart-geel-rood naar zwart en oranje...

Zoals jullie een tweetal weken geleden konden lezen, was de eerste helft van oktober in de Belgische driekleur getint. Op 12 oktober begonnen Piet, Nele en Floor aan hun familie-arrangement ten Huize Lizzy and Jerome.

Relaxen in Phoenix

Ook wel een beetje in opdracht van de bomma en de bompa, begon de vakantie van de Demunters met enkele dagen verplichte rust. Een beetje acclimatiseren aan de warmte (want ook in Oktober is het hier best nog aardig warm), een eerste golftraining en vooral bekomen van de jetlag. Een jetlag die, alvast bij aankomst, Floortje niet leek te storen: na een vlucht van 17u zonder echte slaap, stormde ze vol enthousiasme op onze Fisher-Price piano! En er zat best wel wat muziek in onze piepjonge nieuwe gast!




En dan op reis... Poging 1...

Na het weekje Belgie, was een weekje met Piet en Nele devolgende vakantie op de agenda van Jeroen. 5 dagjes vrijaf, die moesten toelaten om Arizona en California te verkennen samen met onze gasten. In een eerste poging, moest onze kraakvers onderhouden Jeep ons tot aan de Grand Canyon brengen. Helaas stak onze bloedende 4x4 (een lek in de rode transmissie olie) daar een stokje voor. Overnachten dus in Flagstaff, en de Jeep naar de garage voor herstelling. En een extra dagje relaxen in Flagstaff dus... waar
een bezorgde bomma en bompa Demunter allicht niet kwaad voor zullen geweest zijn ;-)

Poging 2: de Grand Canyon!

Na een half dagje in de garage, was onze auto weer in perfect shape! En een uurtje of twee later stonden we aan het grote gapende gat... naar het gapende gat terug te gapen... je mond zou van minder openvallen, hoor! Net op tijd waren we voor de zonsondergang. Nuja, door de vele wolken was de Sunset maar niets, en hebben we ons getroost met een Tequila Sunrise in de plaats.



Van de Canyon naar Las Vegas

Na een fikse ochtendwandeling op de South Kaibab trail, die echt wel een aanrader is naast de populaire Bright Angel Trail, werd alles weer in de auto gepropt om te vertrekken naar de Sin City. Hoewel we hadden beloofd ons te gedragen, in het bijzijn van de kleine Floor. Zij had immers ook al flink haar best gedaan: met een smile tot achter de oren was ze tot dan toe overal meegereisd! Op een half uurtje na was dat trouwens ook tot in Las Vegas het geval. Nuja, wie zou er nu ook niet beginnen lastig doen als je midden in de woestijn in een kakkepamper moet wachten tot je eindelijk uit die car seat mag!

Ook in Vegas bleef het een familie-arrangement: een kamer in de Venetian is zowieso al onvergetelijk! Combineer dat met een sight seeing tour langs de strip, een multimedia-percussie-show van the Blue Man Group en een luilekker time-out aan het zwembad, en het kan niet meer stuk! Geen sprake van Sin City hier.. hoewel.. Piet en Jeroen hebben zich wel even gewaagd aan de slot machines, met dollars die het hotel hen zomaar had cadeaugedaan! Resultaat: $132 winst, en gelukkig niet verslaafd genoeg om dat nog verloren te spelen!

Hollywood en San Diego... en een verjaardagsfeestje!

Op vrijdagavond repte ons bonte gezelschap zich van Vegas naar Los Angeles. Daar hadden we namelijk een reunie gepland met Kirsten en Peter. En de timing kon niet beter: er werd ineens een verjaardagsfeestje gebouwd voor Jeroen! Kirsten en Peter verrasten iedereen met een reuzegrote flashy verjaardagstaart, die onze ober op restaurant met alle plezier verdeelde. Hij deed er zelfs nog wat aardbeien, een sausje en een kaarsje bij! Als dat geen service is!

De onvermijdelijke Universal Studio's werden de dag nadien geserveerd in een "Light"-versie. Althans, de attracties toch. Met Floortje waren vooral de dierenshow en de speeltuin in trek. Terwijl Piet en Jeroen, en Nele en Liesbet om de beurt de attracties bezochten. Ahja.. het middagmaal was het enige wat niet "Light" was aan ons Universal bezoek. Althans niet voor Piet en Jeroen, die met smaak de hamburger naar binnen hebben gewerkt.


Als afsluiter stond ook San Diego nog op de agenda. Een bezoek aan Seaworld was voor iedereen een hele belevenis! Vooral de show van de Orka's ("Shamu! Shamu!") was zeer spectaculair. En de vakantie eindigde daar zoals ze begonnen was: relax. De allerlaatste dag werd afgesloten met een ontbijt in de surfers-bar, en een wandeling langs het strand. En dat allemaal in de Californische zon.. wat wil een mens nog meer...

Nog wat uitblazen in Phoenix... voor de meesten...

Na een stevige rit terug naar Phoenix, was de vakantie voor Piet, Nele en Floortje nog niet afgelopen! Dat Jeroen terug moest gaan werken, liet de rest zich niet aan het hart komen! En terecht natuurlijk! Golflessen, wandelingen, beetje thuis niksdoen, nog meer dan de eerste dagen werd er ontzettend druk gerelaxed. Dat was dan ook inbegrepen in het familie-arrangement.



Tot op zaterdag.. om 5u15 de wekker ging...
en Piet, Nele en Floor de vlieger namen terug naar Brussel. Hopelijk zou Floor het net zo goed doen als in de heenvlucht, en wordt heel het avontuur misschien wel voor herhaling vatbaar! Wie weet?

... en dan kleurde oktober zwart en oranje...
Toen de laatste Belgische vlaggetjes uitgezwaaid waren, moesten onze Belgische kleuren prompt wijken voor het alles overrompelende Halloween zwart en oranje. Ook al zien we links en rechts al kerstversiering hangen, momenteel is het al Halloween wat de klok slaat! Zoals sommigen onder jullie al konden lezen op de blog van Marian en Thomas, is het hier een groot pompoenenfeest!

Ook wij zullen er allicht niet aan ontsnappen: vrijdag staat bij Jeroen op het werk de Halloween Party op het programma, inclusief verkiezing van het beste kostuum en zaterdag zijn we uitgenodigd op de "Trick and Treat" bij Francine, een collega van Jeroen. Stof genoeg om naar uit te kijken voor de volgende aflevering blog dus!

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

Een Belgisch gekleurde maand...

Oktober is gekleurd in zwart, geel en blauw. Dat kunnen we hier in Phoenix toch wel stilaan gaan zeggen. De highlights van oktober zullen ongetwijfeld de volgende worden:


- Kirsten en Peter op bezoek
- Nele, Piet en Floortje op bezoek
- Jeroen zit al in Halloween-sfeer
- Liesbet heeft (toch voor even) een eerste echte job!


Euh... wat was dat laatste?
Jaja! Het is zover! Liesbet heeft haar eerste echte job nu wel bijna te pakken. Als jullie even in ons blog-archief graven, vinden jullie zeker en vast de historie terug over onze Belgische meet-up ervaring hier in Phoenix. De hele uitleg is te lang, maar het resultaat mag er wezen: een telefoontje van Berlitz, de bekende taalschool, met de vraag of Liesbet geen Nederlandse les wou geven in November! Jippie! (dat was dus een "ja"). Straks volgen er nu twee weekjes Berlitz opleiding, en daarna begint ze eraan! Het Algemeen Beschaafd Opweks zal dus binnenkort ook in Phoenix zijn intrede doen!


Kirsten en Peter op bezoek
Hotel Lizzy and Jerome heeft zijn eerste echte gasten over de vloer gehad. Kirsten en Peter boekten het "adventure bed & breakfast arrangement", inclusief gegidste rondleiding in Phoenix, met uitstap naar de Grand Canyon en Page. Een regelrechte niet te missen Super Great American Special Deal! Omdatteuh... het oktober was!


Na de lange vlucht werden Kirsten en Peter opgevangen door het welkomstcomite op de luchthaven. Een eerste kennismaking met de Amerikaanse keuken, en dan vlug het bedje in. De volgende dag moest er immers stevig gesport worden: een fikse wandeling op Squaw Peak in Phoenix, en daarna een initiatie golf. Vooral Peter heeft zich met glans laten opmerken: een natuurgolftalent!

's Avonds ging de rit naar de Grand Canyon. In het pikkedonker bleef alles een echte verrassing tot zaterdagochtend, wanneer we in full wandel-outfit aan de South Rim stonden: klaar voor trektocht van ruim 7 uur naar Plateau Point en terug. Het was adembenemend! Figuurlijk natuurlijk, wanneer we op Plateau Point nog een heel eind onder ons door de Colorado river zagen denderen... maar ook letterlijk adembenemend, toen we aan de laatste mijlen begonnen, steil naar omhoog! Gelukkig wachtte de jacuzzi in het hotel :-)




Zondag was een rijdag... Zowel voor Kirsten en Peter, op weg naar Bryce Canyon, als voor Liesbet en Jeroen, via een ommetoer terug naar Phoenix. Op die ommetoer hadden we immers Antelope Canyon gelegd. Prachtig! Echt prachtig! Ongeloooooflijk prachtig zelfs! Tenminste, als je niet gegeseld wordt door een zandstorm, terwijl intussen de zon eigenlijk ook net weg is, waardoor het licht net niet meer in de rotsen valt, en je het onvergetelijk kleurenspektakel net gemist hebt. Nuja, het was best nog wel mooi hoor!



Het afscheid dat na de Antelope Canyon volgde, werd iets draaglijker gemaakt door het feit dat we Kirsten en Peter binnen twee weken nog eens terugzien in San Diego en LA. Als het daar even leuk wordt als vorig weekend, staan we er goed voor!


... en straks komen Nele en Piet en Floortje ook nog!

Ook Nele, Piet en Floor boekten bij hotel Lizzy en Jerome hun vakantie. Na veel wikken en wegen werd gekozen voor het "Vol Pension Family-arrangement". Ze boekten het met een Super Great American Vroegboek-Action! Speciaal omdat... euh... ze ook in oktober kwamen! Het "Vol Pension Family-arrangement" is speciaal voorzien op jonge gezinnen met kinderen en bevat onder andere een reisbedje, high chair, car seat, child-backpack en allerhande kinderspeelgoed. En dat allemaal zonder meerprijs! En naast hun weekje Phoenix, waren ze nog de gelukkige winnaars van onze special "Family Discovery Trip"! Een 7-daagse uitstap naar de Grand Canyon, Las Vegas, Los Angeles en San Diego!


Een uitgebreid verslag van dit arrangement volgt dus binnenkort!


... Halloween-Party!!!
Dat was ook het onderwerp van de e-mail die HR vorige week stuurde. Best wel het vermelden waard, aangezien vanaf 5 oktober ook iedereen op Tessenderlo Kerley aan de decoratie van zijn kantoor mag beginnen. De klap op de vuurpijl volgt op de Halloween Party op vrijdag 30 oktober, met de verkiezing van de meest griezelige en de grappigst verklede werknemer!

Oktober belooft dus nog heel wat avonturen te gaan brengen! Wij kijken nu alvast uit naar het volgende: de aankomst van onze volgende bezoekers!


Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

We hinken achterop...

We konden er deze week niet naastkijken. We hinken achterop. Op vanalle vlakken...

... met onze blog

Jawel, onze goede gewoonte om telkens na 't weekend te bloggen heeft sinds ons bezoekje aan Belgie een flinke opdoffer gekregen. Samen met het wennen aan de temperaturen (alhoewel, ze zijn aan het zakken!) moeten we misschien ook wel terug van wennen aan ons getrouwe blogritme. Het wordt tijd dat het nieuwjaar wordt, zodat we onze goede voornemens kunnen maken!

... door de blaren

Zelfs tijdens onze trips dreigen we achterop te gaan hinken! Vorige week trokken we met Gert en Ken, twee kameraden hier in Phoenix, naar Sedona om te wandelen. Ken had ons gewaarschuwd voor natte voeten, dus Liesbet had zich goed voorzien: stevige Teva sandalen die tegen een vochtig stootje konden! Helaas was het ook al even geleden sinds haar Teva sandalen haar voetjes hadden gezien! Gevolg: drie stevige blaren en enkele fotomomenten waar ze steeds meer op een echte Amerikaanse begint te lijken: sandalen en sokken! Nu nog witte sportsokken, en ze is helemaal ingeburgerd ;-)

Gelukkig konden we het leed achteraf verteren met/bij een oversized Frozen Margherita ;-)

... met het TV-kijken

Bij Cox, onze kabelleverancier, hinken we al helemaal achterop. Van ons internetverbruik kunnen ze allicht niet klagen, maar dat digitaal ontvangerbakske voor de TV staat hier eigenlijk maar niet veel te doen. We lopen hopeloos achter op het gemiddelde TV-verbruik. We hebben dus maar beslist om ons TV-abonnement op te zeggen en volledig beroep te doen op onze (veel goedkopere) Netflix, waarmee we intussen streaming video op onze TV kunnen bekijken. We kunnen nog amper zonder onze dagelijkse download van Lost! Ook daar hinken we natuurlijk een beetje achterop, maar zijn we intussen al stevig gevorderd in het eerste seizoen.

... maar gelukkig ...

moeten we niet overal in de achterste regionen van het peloton verblijven: ons uitstapjesritme kunnen we gelukkig gezwind aanhouden: dit weekend stond Flagstaff (opnieuw) op de agenda. Deze keer bezochten we de "Lava River Cave", een mijl lange grot die gevormd is door een of andere vulkaanuitbarsting. Zo ver onder de grond was een zaklamp (en een flits op onze camera) natuurlijk onmisbaar!

en ook op het werk wordt er niet veel achterop gehinkt: Jeroen heeft de voorbije twee dagen heel veel bijgeleerd op de "Best Practices Meeting". Een tweejaarlijkse conferentie waarbij engineering en alle productiesites ervaringen uitwisselen. Bovendien was het ook de ideale gelegenheid om veel nieuwe mensjes te leren kennen! Onder andere ook op de team building, waar Jeroen de Belgische eer succesvol verdedigde door als eerste te eindigen in de karting race!

En Liesbet? Die heeft sinds enkele dagen haar enige echte werkvergunning gekregen! Het werk laat jammer genoeg nog wat op zich wachten. De dagen worden daarom met alternatieve bezigheden opgevuld, zoals daar zijn: de primus wezen tijdens de Spaanse les, en de komst van onze vriendjes voorbereiden! We tellen al ongeduldig af naar de komst van Kirsten en Peter, en ook van Piet, Nele en Floor de week nadien. We blijven dus uitkijken naar toffe tijden!

Tot gauw,

Liesbet en Jeroen

.

Ahja... sinds deze week verblijven we ook officieel "een hele tijd" in Phoenix. We kunnen nu zelfs al zeggen: "Vroeger, toen hier op de hoek nog een Starbucks was waar we twee keer per week naartoe gingen..." Jammer genoeg heeft de crisis ertoe geleid dat onze favoriete Starbucks de deuren moest sluiten. Als trouwe klanten hebben we een uurtje voor definitieve sluitingstijd een van de laatste Starbucks-koffies soldaat gemaakt, en nu moeten we dus op zoek naar een andere stek!

Weg van teruggeweest...

... dat is het eigenlijk toch. Of is het intussen toch al terug van weggeweest? We weten het zelf eigenlijk niet helemaal. Alleszins, ons weekje Belgie heeft ons heel erg deugd gedaan! Wat niet wegneemt dat we deze week serieus moesten bekomen van de drukke agenda! Het was zelfs zo erg dat we van alle matchen van de US Open in prime time enkel de eerste set hebben gezien!


Drie weken terug...
Zo lang is het geleden dat we nog deftig "geblogd" hebben. Het was net voor Jeroen zondagnamiddag vertrok naar een van de fabrieken. Deze keer in Ponca City, Oklahoma. Om 4pm vertrok de vlucht naar Dallas, TX om van daaruit naar Tulsa, OK te vliegen. Daar wachtte nog een 1.5u lange rit tot op de fabriek. Om 2u30am maandagochtend ging het laatste lichtje in de Holiday Inn in Ponca City eindelijk uit.



Maandagochtend veel te vroeg, na de Safety Training en na enkele weken bureauwerk, was iedereen eindelijk klaar voor de eerste echte "productie" voor het project waar Jeroen nu al een tijdje voor aan het werken is. Na 2 dagen hard werken en 2 late night dinners bij McDonalds stonden er eindelijk 200 liter product klaar voor de volgende stap in het project. Een mens moet klein beginnen he... Moe maar voldaan keerde Jeroen woensdag terug naar Phoenix. Hij kon niet wachten op de vlucht naar Brussel, en de 8 uur slaap die daarbij zou gaan horen!



Me llamo Liesbet!
Liesbet was intussen ingeschreven in de Spaanse les en trok met goeie moed naar het Scottsdale Community College. Opvallend hoe vriendelijk iedereen tijdens die eerste les was: "Hola, que tal? Muy bien! Como te llamas? Me llamo Liesbet! Encantada de conocerte!" De verwelkomingen vlogen in het rond! Hoewel de buur van Liesbet al snel de ambities bijstelde en duidelijk maakte dat "Amerikanen niet ontzettend sterk waren in vreemde talen". We willen niet veralgemenen, maar in de Spaanse les lijkt hij alvast gelijk te krijgen :-)


Afscheid van onze Spaanse vriendjes
Aan de vooravond van het vertrek naar Belgie, hebben we tot onze grote spijt afscheid moeten nemen van Cesar en Judith, onze Spaanse vriendjes. Zij vertrokken hetzelfde weekend terug naar Barcelona. Om het toch op een vrolijke manier te doen, hadden we de troepen verzameld op het golfterrein voor een korte initiatie, gevolgd door een etentje in Tempe, het studentenkwartier van Phoenix. Muchas gracias Cesar y Judith! Hasta luego, en Barcelona!



En dan... Belgium here we come!!
Het was te veel en te druk om uitgebreid te verslaan! Na de officiele ontvangst door Piet op de luchthaven, vertrok een zwart poloke met twee ongeduldige Belgische Amerikaantjes naar Opwijk. De start van een onvergetelijke race door Belgenland: bezoekjes bij de moekes en de vakes, de broertjes en de zusjes, een welcome-back-voor-efkes feestje in Mechelen met al onze vriendjes uit Leuven, inclusief Marian en Thomas vanuit Portland, Oregon, een dagje met nachtje PoPwijk, een bezoekje aan Planckendael, een dagje Baardegem, een uitstapje naar Kortrijk, de sauna met zusje Evelien, een dagje in Vilvoorde en Tessenderlo, het verjaardagsfeestje van vake, een jubileum van meter en peter, de trouwfeest van Jan en Helen, en dat allemaal tussendoor aangevuld met allerhande bezoekjes aan allemaal fijne mensen! Een race door Belgenland lijkt ons dus niet overdreven!

Ahja, voor al diegenen die we het grapje met de rattlesnake eggs hebben gelapt: haha! We zijn al aan 't zoeken naar een ander enveloppeke!


Pfiewkes... Flight 89 to Chicago...
"Welcome aboard of American Airlines flight 89 to Chicago" ... enkele minuten later vielen de oogjes van onze twee Belgische Amerikaantjes dicht en konden ze bekomen van een helse week. Na de vliegensvlugge 6.5u in de heenvlucht, konden we nu meer dan 8u slapen in de terugvlucht! Mercikes straalstroom!
En ook de dagen na de aankomst in Phoenix werden gekleurd door zwart: dat zwart dat je ziet als je beide ogen sluit :) Jeroen terug aan 't werk, en 's avonds na een kwartiertje golf en een boterhammeke, allebei in de zetel voor de US Open. We hebben prachtige sets gezien, en nog prachtigere sets gemist, want zonder fout haalden we het geen enkele keer na 8pm. Tot we rond 11pm verhuisden naar de slaapkamer, want onze Ikea-zetelkes zijn toch niet super comfortabel..


Nu we weer aan het weekend zijn begonnen, hebben we alvast een stevige poging gedaan om ons te herpakken: deze ochtend zijn we een nieuwe beul tegengekomen op de spinning. Allerminst gezond als eerste training na enkele weken non-actief, maar we hebben het overleefd. Hopelijk is dit het begin van een actievere week!


Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen