We hebben prompt bij Paus Benedictus een aanvraag tot mirakel ingediend: na 3 weken vakantie in Phoenix en omstreken, is de familie Suls zoals gepland naar Brussel gevlogen! Tussen alle aswolken en afgelaste vluchten door, vloog er gisteren een eenzaam vliegtuigje van Philadelphia naar Brussel. Op dat eenzame vliegertje: Godelieve, Freddy en Evelien! Na een last minute conference call (die nog bezig was toen we al op de luchthaven in Phoenix stonden) werd toch groen licht gegeven voor de vluchten van Philadelphia naar Frankfurt, Amsterdam en jawel, Brussel! Een mirakel! Straffer nog: toen de vlucht naar Philadelphia al vertrokken was, werden de vluchten naar Frankfurt en Amsterdam allebei in extremis afgelast. Die van Brussel echter? Die bleef staan! Als een blok vulkanisch gesteente in een stroom hete lava (de ijslandse versie van een rots in de branding)!
Wat vooraf ging...
... was een onbezorgde vakantie in de zuidwestelijke staten van de VS. Na hun avonturen in de Grand Canyon, waarover jullie in de vorige post nog konden lezen, reisde onze familie naar Page. Inderdaad, Page, dat is die stad aan Lake Powell, een van de grootste stuwmeren in de VS. Reisgids Liesbet had daar een druk programma voorzien: een boottocht op het meer, een bezoek aan de Glen Canyon stuwdam, een wandeling aan Horseshoe Bend en een wandeling in Waterholes Canyon.
Na Page ging de tocht verder naar Bryce Canyon. Naast een afdaling naar de bodem van de canyon, werd ons viertal ook verrast door een stevige daling van de temperaturen! En dat stond niet echt op het programma (zeker niet op dat van Evelien!). Wolken, sneeuw, koude, sneeuw, en nog meer sneeuw zorgden voor een winters karakter. De Nordic Walking sticks leken alsmaar meer op skistokken. Enkel de latten ontbraken nog om er een skivakantie van te maken!
Als je dan toch in het zuiden van Utah bent aanbeland, dan kan ook een bezoekje aan Zion National Park niet ontbreken natuurlijk. Herinneren jullie zich nog de halsbrekende toeren die we eind november uithaalden op Angel's Landing? Wel, Evelien was vastbesloten om haar niet te laten doen door wat straffe verhaaltjes op een blog en trok stevig door op de steile wanden van de bekende en beruchte hike. Freddy en Godelieve lieten het jeugdig geweld zijn gang gaan en besloten om een andere mooie wandeling te gaan verkennen.
Las Vegas
Woensdagavond was het dan tijd voor een klein emo-moment. Met twee dagjes verlof maakte Jeroen een brug en een heel lang weekend. Hij vloog letterlijk en figuurlijk naar Vegas voor een blij weerzien met de familie Suls. Gratis cocktails, hotels en casino's met leeuwen, gondels en San Marco pleinen, het kan allemaal in Vegas! Ook het "oude Vegas" stond op de agenda. Fremont Street, ooit de eerste verharde weg met het allereerste verkeerslicht in Las Vegas, is nu overladen met lichtjes en neon en werd vrij recent omgetoverd tot de "Fremont Experience" met een heuse klank- en lichtshow.
Natuurlijk mocht ook een "echte Las Vegas show" niet ontbreken. En als je over een echte show spreekt in Vegas, dan kan je niet om Cirque du Soleil heen natuurlijk! Indrukwekkend!!
Death Valley
Na de drukte van Las Vegas, de doodse stilte van Death Valley............... (doodse stilte). Zabriskie Point, Badwater Basin, Artist's Drive, Devil's Golf Course, Mosaic Canyon, Sand Dunes, Salt Creek,.. voor een woestijn te zijn heeft Death Valley opvallend veel verrassingen in petto! De woestijn met zijn verzengende hitte moesten we er natuurlijk bijnemen. Alhoewel dat die 35 graden best wel meevielen voor Jeroen en Liesbet, die vorig jaar nog in 50 graden door het park reden. Onderweg naar Los Angeles had ook Sequoia National Forest nog een verrassing in petto, namelijk "geen sequoia's!". De reusachtige bomen zaten heel wat meer noordelijker verstopt dan ons lief was, en we lieten ze dan uiteindelijk maar voor wat ze waren.
LA en San Diego
Eenmaal aangekomen aan de kust van California, waar Jeroen met wat vertraging uiteindelijk toch op een vlucht naar Phoenix geraakte, brak meteen ook een pretpark-tweedaagse aan voor de overblijvende vakantiegangers. Ondanks alle zonnige verhalen over California, had die zon hun intussen wel wat in de steek gelaten. Dat kon de pret niet bederven, en na de Univeral Studios in Los Angeles, stond de volgende dag ook nog Seaworld op het programma in San Diego.
En dan terug in Phoenix
De drie weken vakantie werden afgesloten met enkele dagen Phoenix. Na de noodzakelijke was en plas van twee weken vakantie, was er gelukkig ook nog tijd om van het "schoon leven" in Phoenix te genieten: wandelen, een partijtje golf (waar Freddy liever aan herinnerd wordt dan Evelien), Mojo'kes eten, outlet shoppen, aan 't zwembad liggen,... En misschien wel het hoogtepunt van het verblijf in Phoenix: de Playoffs van de NBA! De Phoenix Suns speelden hun eerste match van de Playoffs tegen de Portland Blazers. Ondanks al ons geschreeuw en gesupporter, werd het na een ontzettend spannende match met vooral heel veel ambiance toch 105-100 voor de Blazers. Een beetje jammer, maar het was toch heel plezant!
Tucson
Net voor het vertrek terug naar Belgie, was er nog even tijd voor een tripje naar Tucson. Daar konden we in het Desert Museum alle "wildlife" in volle glorie bewonderen. Een weloverwogen keuze van Liesbet en Jeroen om dit aan het einde van de vakantie in te plannen: nadat Evelien met al die ratelslangen, schorpioenen, gila monsters en zwarte weduwes had kennis gemaakt, was de goesting om nog veel te gaan wandelen wel snel over! Maar ook daar was een oplossing voor: hetvolgende bezoek was er eentje onder de grond, in de "Kartchner Caverns". Recent ontdekte grotten die de National Park Service sinds kort toegankelijk maakte voor het grote publiek.
Het laatste "wapenfeit" van het weekend, en eigenlijk ook een beetje van de vakantie, besloten we te gaan opzoeken in Tombstone, een dorpje aan een vroegere zilvermijn. Een beetje contradictorisch, ontstonden daar onsterfelijke legendes door mekaar in de straten neer te knallen. En meer hebben de Amerikanen niet nodig om een toeristisch oord te creeren! Leuk om een kijkje te gaan nemen, dachten we, maar toen de lokale gepensioneerdenbond de schietpartijen met veel gevoel voor overacting begon na te spelen, vonden we het dan toch maar tijd om naar Phoenix terug te keren.
Het einde van vijf neergeschoten cowboys, betekende meteen ook het einde van de vakantie van de familie Suls, ook al leek Eyjafjallajökull daar bijna anders over te beslissen. Met heel veel geluk bleef het vliegleed uiteindelijk toch beperkt tot de heenreis, en kunnen Jeroen en Liesbet nu vlug hun appartementje klaarstomen voor de volgende bezoekers die er volgende week al aankomen! Floortje, onze jongste bezoeker, vond het vorig jaar zo leuk dat ze besloot om nog eens terug te komen! En Piet en Nele moesten niet lang nadenken om te besluiten dat ze dan toch zouden meegaan!
Aan alle andere mogelijke bezoekers uit Belgie: zonet hebben we de huurovereenkomst van ons appartement met een jaartje verlengd, dus jullie hebben nog even tijd om ook een kijkje te komen nemen!
Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen
