We zijn verhuisd!!

Beste trouwe lezer,

Met de komst van "onze Joeri" begint er letterlijk een nieuw leven.  Dat nieuwe leven vraagt ook om een nieuw blogstekje...

Op onze nieuwe blog vind je alle nieuwtjes, foto's en videos van onze kleine spruit-in-spe.  Je kan er ook nog steeds onze avonturen volgen.  Zelfs al onze oude posts zijn er nog steeds te vinden!

Dus neem vlug een kijkje, en vergeet ook niet je favorieten of bookmarks aan te passen!

Tot gauw, op onze andere stek!
Liesbet, Jeroen en... Joeri!

't Amerikaantje!

* tromgeroffel *

Wat nu volgt is allicht de belangrijkste post uit onze blogcarriere! Sommigen, zoniet de meesten onder jullie, zijn al op de hoogte of hebben op zijn minst al ergens iets opgevangen: WE ARE PREGO !!!! Jawel, in februari 2013 wordt de familie Van Cauwenbergh-Suls uitgebreid met.. een echt Amerikaantje!

Wat nu volgt is een heruitzending van de vorige blog posts, deze keer met enkele heel erg belangrijke "deleted scenes" :-)

The Story of Joeri

Ons echte verhaal begint in Juli 2012 toen Evelien en Pieter op bezoek kwamen.  We wisten al wel even dat ons Amerikaantje op komst was en Liesbet was volop aan het "genieten" van haar eerste trimester.  Geen probleem, dachten we, we zouden in Vancouver elke dag wel een ander excuus verzinnen: zeeziek, buikgriep, iets verkeerd gegeten tijdens het ontbijt, slecht geslapen, zeeziek, buikgriep,... Alhoewel.. misschien toch ook niet ideaal.  Dan maar de primeur op een spandoek bij hun aankomst op de luchthaven! Welkom nonkel Pieter en tante Evelien!

Na een weekje op Vancouver Island had onze kleine, die toen nog de grootte was van een framboos, zijn bijnaam al te pakken.  Remember, Evelien haar collega die ons alle reistips had gegeven.. en het leek wel "alsof hij mee op reis was" (kijk die aflevering nog maar eens na).  Wel, onze "Joeri" was geboren! Nuja, figuurlijk dan toch...

Net na de Vancouver trip was het dan zover: we mochten eindelijk de eerste foto's van "onze Joeri" bewonderen! Ons kleine wondertje was al flink aan het bewegen en alles leek (en lijkt nog steeds) gezond! En voor de zogenaamde "experts" onder ons: doe geen moeite, want zelfs de dokter kon op deze fotootjes nog niet vertellen of we onze kinderkamer in het blauw of het roze moesten schilderen :)

Niagara Falls

Oh ja, die trip naar Niagara Falls? Weten jullie nog? "Maak nog vlug een plezierreisje", stond er in de boekjes :-) En dat moesten we ons geen twee keer laten vertellen...



Naar Belgie voor het grote nieuws!
In september zouden we naar Belgie komen voor een business trip van Jeroen.  Perfecte timing voor de aankondiging van het grote nieuws! Die trip werd echter alsmaar uitgesteld, waardoor we eind augustus toch maar holderdebolder ons tickets naar Belgie boekten, vooraleer Liesbet haar bolle buik op Skype alles zou verklappen! Het familiefeestje op de eerste avond bij onze thuiskomst was nog niet erg verdacht, maar toen iedereen een cadeautje kreeg in een bruine enveloppe, was het voor de meesten wel officieel duidelijk! En Evelien? Die had tegen alle verwachtingen in nog redelijk goed haar mond kunnen houden (buiten misschien dan dat ene slippertje op Skype, toen ze nog niet eens de US had verlaten...? ;-)

De baby was intussen al een ervaren wereldreiziger geworden: Vancouver, Niagara Falls en nu naar Belgie. We weten al wat zijn/haar favoriete hobby zal worden later!


De voorbereidingen.. en de verhuis!
In Phoenix was het intussen alle hens aan dek om de voorbereidingen op gang te trekken.  Dokters zoeken, kliniek zoeken, maar ook ons appartement werd snel tot "te klein" veroordeeld.  Omdat we eigenlijk niet zoveel zin hadden om ergens anders naartoe te trekken, besloten we dan maar om binnen ons complex te verhuizen.  We trokken letterlijk "naar de overkant van de straat"! Jeroen vertrok onmiddellijk nadien voor een vijftal weken op allerlei trips, maar intussen zijn we het hier allebei wel gewoon en hebben we het al ontzettend naar onze zin in ons nieuwe stulpje! En er wordt ook al een hele tijd hard gebrainstormd over de kinderkamer!
De verhuis kwam net op tijd voor de mama en de kleine.. Na een weekendje werken was de mama toch wel aan een dagje rust toe.  Dat waren we voordien niet gewoon, maar ja, die framboos in de buik was intussen hard aan het proberen om zo snel mogelijk een mandarijntje te worden, en dat vraagt een heleboel energie!

Alweer naar Belgie!

Hadden we al gezegd dat onze Joeri een wereldreiziger gaat worden? Wel, die uitgestelde business trip kwam er dan toch, en Liesbet besloot om nog maar eens de grote oversteek te maken om naar buik(je) thuis te gaan laten tonen.  Veel was er nog niet te zien, maar dat mocht de pret niet bederven.  Het was de ideale gelegenheid om met de mama en de zus te gaan shoppen voor zwangerschapskledij en babykleertjes! Of misschien niet, want blauw of roze blijft nog even een geheim!
Tijdens die tweede trip naar ons Belgenlandje werden ook de peter en de meter verrast! Dat gebeurde twee keer tijdens een lekker etentje met een officiele sollicitatiebrief! Gelukkig werd onze kandidaat bij allebei weerhouden!

Nog 3 maand!

De tijd vliegt! Met de vakantie van Piet en Nele en de trouwfeest in onze agenda zijn we nu al eind november, of minder dan drie maanden voor "D-Day"! Intussen staat alles in het teken van de baby, en zijn we druk bezig met de geboortelijst, de kinderkamer, lessen voor aanstaande ouders en allerlei andere voorbereidingen.  Ook de baby shower is nu gepland! In Amerika wordt de "baby-borrel" voor de geboorte al gehouden.  En omdat "onze Joeri" een echt Amerikaantje wordt, gaan ook wij een echte baby shower organiseren.  Die staat gepland op 8 december!

En het was natuurlijk niet toevallig dat die foto's van de trouwfeest nog ontbraken... Liesbet heeft intussen al een mooie bolle buik, en kon de hele avond niet anders dan pronken met onze nieuwe aanwinst! Jawel, intussen al de grootte van een bloemkool!

Tot binnenkort!
Liesbet, Jeroen en ... Joeri

The American Wedding!

Diegenen die aandachtig onze blog lezen kennen hen zeker en vast: Beatriz en Erik! En jawel, B&E - zoals we hen ook al eens noemen - zijn vorige week getrouwd!

Rehearsal Dinner (of barbeque?)

Het heeft wat om het lijf, die Amerikaanse trouwfeesten.  Zoals de aandachtige lezer met een olifantengeheugen weet, was Jeroen een van de "Groomsmen" van Erik.  Net als in de film: de bridesmaids en groomsmen zijn deel van de "Wedding Party" en zijn dus gedurende het hele trouwgebeuren te vinden waar ook het koppel te vinden is!

En het trouwgebeuren begint met de "rehearsal".  De dag voor de eigenlijke trouwfeest, wordt er duchtig geoefend zodat iedereen op het grote moment letterlijk in de pas loopt.  Erik en Beatriz hadden negen bridesmaids en negen groomsmen, dus er moest wel heel wat in de pas gelopen worden.  En dat gaat als volgt: de bruidegom gaat als eerste naar "het altaar", waarna de twee getuigen gevolgd door alle groomsmen en bridesmaids de arena betreden.  En als allerlaatste komt dan (tataratarataaaaaa!) de bruid!! Na de ceremonie moet dan iedereen weer in ordelijke tred het pand verlaten, en daarvoor wordt dus flink geoefend.  Om de ongeruste lezer gerust te stellen: dat meisje op de foto is dus wel degelijk de bridesmaid en niet Jeroen's kersverse vriendin!

Van al dat oefenen krijgt een mens natuurlijk honger! En Beatriz en Erik zouden B&E niet zijn, mocht de rehearsal gevolgd worden door een feestje! Een Hawaiian Barbeque dan nog wel! Een beetje zoals het allereerste feestje waarop ze ons in 2009 hebben uitgenodigd (De Hawaiian Luau Party).  En na een vaatje bier en een heleboel cocktails was iedereen helemaal klaar voor het echte werk de dag nadien!

The Wedding!

Stressssss.. De volgende dag was het dan eindelijk zover.  Liesbet mocht haar nieuwe mooiste kleedje aandoen en Jeroen stond letterlijk te blinken (zijn schoenen vooral) in zijn gehuurd groomsman kostuum! Om de grootste druk een beetje weg te nemen hadden alle groomsmen om 13u afgesproken voor pintjes en American Football (te kijken dan toch).  De bak bier werd als cadeautje voor de trouw binnen gesmokkeld en het feestje kon beginnen! Rond 15u was het dan verzamelen geblazen voor de foto's.  Dat was dan de laatste stuiptrekking voor alle Bridesmaids en Groomsmen (en het koppel zelf natuurlijk ook) mochten bewijzen hoe flink ze de dag voordien hadden geoefend! Alles liep perfect, tot het niet-geoefende gedeelte begon natuurlijk! De tolk had niet begrepen dat Erik zijn trouwgelofte in het Engels zou afleggen en begon hem vrolijk in het Spaans voor te lezen.  Om het feestje niet te verknallen, besloot Erik in zijn beste Amerikaanse accent dan toch maar mee te doen, waardoor de vrolijke noot meteen in de feest aanwezig was.

Van dan af werd het alleen maar vrolijker: de dans werd geopend, het eten geserveerd, de bar schakelde na ingrijpen van de schoonpapa over op "unlimited free drinks" (de schoonpapa werd meteen ook de "star of the night", na het bruidskoppel natuurlijk) en al de rest kan kort worden samengevat: een knalfeestje!!

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

PS: We zijn nog niet aan al te veel fotootjes van de trouwfeest geraakt - die komen later dan nog wel...

Diamond Members op bezoek!!

Hoog bezoek

De vierde keer is het al.  Zonder twijfel zijn ze onze "meest vaste klanten" of "Diamond Members" zoals we dat hier noemen, en wij zijn er absoluut heel blij mee: Piet, Nele, Tijs en Floor kwamen eind oktober nog eens in Phoenix en omstreken van het mooie weer genieten! En we hadden het mooie weer nog even voor hen opgespaard: toen ze op 25 oktober wiel aan grond zetten, flirtten de maxima in Phoenix nog met de 30 graden! Goede vooruitzichten voor een tweetal weekjes vakantie dus! Jeroen had voor de gelegenheid ook enkele dagen verlof genomen, en dat was genoeg om een weekje naar zon, zee en strand te trekken in San Diego!


Eerst de jetlag...

Het is elke keer een beetje afwachten, maar deze keer bleken de kindjes hun jetlag wel erg vlot te verteren! Toegegeven, de eerste dagen werden we rond 4-5u 's ochtends gewekt door een welgemeende "papaaaa!" of "mamaaaa!" maar het was die eerste die eigenlijk nog het meeste te lijden had onder de jetlag, nietwaar Piet? Maar na enkele dagen in Phoenix was iedereen aan dat tijdverschil gewoon geraakt en konden we vertrekken richting San Diego. Een zestal uurtjes in de auto, maar gelukkig hadden we onze animator Floor bij, die de tijd deed voorbij vliegen met "Ik zie ik zie wat jij niet ziet... en het is..."!



Dan San Diego...

Het leuke aan op reis gaan met kindjes is dat je helemaal niet veel nodig hebt om iedereen gelukkig te maken! Een zwembad, een strand, de zee en een speeltuin! Piet en Nele hadden dat allicht dichter bij huis kunnen vinden, maar wij vonden het natuurlijk niet erg dat ze dat bij ons waren komen zoeken! Alhoewel, de San Diego zoo stond ook op het programma en die is nu eenmaal wel bij de beste van de wereld.  Liesbet en Jeroen hadden de San Diego Zoo al eens eerder bezocht, maar blijkbaar toch niet de tijd genomen om uitgebreid op ontdekking te gaan.  Terwijl we tijdens het eerste half uur de weg nog aan het zoeken waren, vonden we dat ze in Planckendael nog wel wat inspiratie konden gaan opdoen, maar na een tijdje bleek dat de Planckendaelers misschien toch in San Diego een kijkje waren komen nemen!

... en weer terug naar Phoenix!

Om dat weekje zee en strand te compenseren, stond voor de tweede vakantieweek de woestijn op het programma! En wat doe je zoal in de woestijn? Jawel! Shoppen! Jeroen was intussen weer aan het werk, maar Liesbet, Piet, Nele, Floor en Tijs waren nog volop in vakantiestemming.  Dankzij Floor en Tijs konden we nu ook eindelijk eens een kijkje gaan nemen in het "Phoenix Children's Museum".  Dat is eigenlijk een gigantische leerrijke speeltuin voor kinderen! Muziek maken, met de fiets door de carwash, ijsjes verkopen, shoppen in een reuze-mini-winkel, Welja, vermits we dan toch met attracties uit het Mechelse aan het vergelijken zijn: een beetje zoals Technopolis.

Jammer genoeg vlogen de twee weekjes weer net als de vorige drie keren ontzettend snel voorbij, en vooraleer we het wisten was het alweer tijd voor de familie Demunter om weer naar Londerzeel te vliegen.  En voor Jeroen en Liesbet stond de volgende ervaring dan al weer voor de deur!

Tot straks!
Liesbet en Jeroen

Las Vegas met Evelien en Pieter

Een klein inhaalmanoevre
We zullen er eens werk van maken zie.. Het is hier tegenwoordig zo druk dat we al onze avonturen van de zomer niet bijgewerkt krijgen.  Daar is die jetlag dan nog wel goed voor: het is nu 5.30am en we zijn allebei klaarwakker, dus wat doet een mens dan? Jawel, op de blog schrijven! Die aflevering over Vegas moet er nog even bij, en hopelijk zijn we bij onze volgende post dan weer mee met de realiteit!

Ter herinnering...
Zoals jullie je misschien nog herinneren waren we deze zomer eerst in Vancouver met Pieter en Evelien en daarna aan de Niagara Falls met Beatriz en Erik.  Pieter en Evelien waren echter nog lang niet uit het zicht verdwenen! Die trokken zo ongeveer heel Amerika rond op hun 4 weken lange reis.  En het toeval wou (of misschien was het niet helemaal toevallig) dat ze na een drietal weekjes "in de buurt" waren.  Las Vegas kan nu eenmaal niet ontbreken op het reisprogramma van de Europese toerist en zoals jullie weten slaan wij nooit een gelegenheid af om een Vegas tripje in te plannen!

Fremont Street!

Voor de verandering - een mens kan niet altijd aan de strip slapen - hadden we een hotel geboekt aan Fremont Street.  Dat is het "oude Las Vegas".  Toegegeven, het is wel een beetje vergane glorie van Las Vegas; hoewel het sinds de komst van de "Fremont Street Experience" wel weer opleeft.  Dat laatste is een overkapping van Fremon Street met oneindig veel lampjes, die samen een gigantisch scherm vormen van ongeveer 460m lang en 27m breed! 's Avonds na zonsondergang volgt dan elk uur een flashy (letterlijk) lichtspektakel! Om alles compleet te maken verbleven we in de "Golden Nugget".  Gebouwd in 1946 en naar 't schijnt zowat het eerste gebouw in Vegas dat specifiek ontworpen was als casino.
Ook voor Evelien en Pieter was dit niet meer het eerste bezoek aan Vegas dus het typische "hollen-langs-de-strip-om-alle-casino's-te-bezoeken" was niet meer echt nodig.  We besloten hen te introduceren in de wereld van "Vegas - The American Way": relaxen, eten, drinken, gamblen...

Eerst relaxen: de Golden Nugget heeft een zwembad met een aquarium waar je met de glijbaan recht doorheen gaat! Je glijdt letterlijk naar de haaien! Toch een beetje akelig, maar ook wel een leuk spektakel.  Nadat we onze portie zon en cocktails binnen hadden, liep de American Way vervolgens langs de casino's.  Tegen al onze principes (en vooral door toedoen van Pieter, het moet gezegd) stortten we ons op de blackjack machines.  Binnen de kortste keren stond de teller positief en was ons enthousiasme niet meer te temmen! Tijdens de pauze hadden we ons budget van $20 verdubbeld en begonnen we te dromen van onze volgende reis naar de Bahama's en de Caraiben, met champagne a volonte! Het was onze geluksdag, dus anticiperend op meer winst gingen Evelien en Liesbet toch al maar dat nieuwe kleedje halen.  Jammer genoeg bleek nadien de statistiek toch de overhand te nemen, en stond onze teller al gauw weer op 0 (of was het negatief?).  Soit, dat nieuwe kleedje hebben Evelien en Liesbet er dan toch aan overgehouden.  Iemand heeft dan toch een beetje gewonnen, niet?

Jeroen moest op zondag naar de fabriek en vloog vanuit Vegas naar Oklahoma, maar voor de andere drie kompanen was de vakantie nog lang niet voorbij.  De verwentrend was gezet, dus van die enkele dagen in Phoenix werd nog goed geprofiteerd: een massageke, een zwembadje, een shoppeke... vakantie dus! Na drie dagen van mooie liedjes ging voor Evelien en Pieter de trip richting LA en San Diego, en zat voor Liesbet (en voor Jeroen al wat langer) de zomer vol tripjes erop...

Of toch niet?

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

Niagara Falls.. in Standby!

Standby naar Beatriz en Erik

Beatriz en Erik hadden deze zomer besloten om op avontuur te trekken: beiden namen twee maanden verlof zonder wedde om de East Coast te gaan verkennen.  Erik ging op stage in een luchtvaartbedrijf, om zijn studies wat kracht bij te zetten, en Beatriz vond een opdracht als lesgever voor een zomercursus Engels.  En gelukkig zaten ze allebei nog min of meer bij elkaar in de buurt, rond Philadelphia.
Meer hadden wij niet nodig om hen een bezoekje te gaan brengen! Wat begon met een plan om Philadelphia te gaan bezoeken, eindigde als een weekendje Niagara watervallen aan Buffalo, NY.  Jawel, die Niagara Watervallen op de grens van de US en Canada: ze zijn met een gecombineerd debiet van om en bij de 1.834.000 liter per seconde de grootste watervallen ter wereld!

Standby

Omdat hij voor US Airways werkt, had Erik voor ons "standby tickets" geregeld.  Dat werkt als volgt: je boekt een vlucht waar nog genoeg vrije plaatsen zijn, je gaat naar de gate zonder een bevestigd ticket, en aan de gate krijg je een vrije stoel toegewezen, waarna je op de vlieger stapt en vertrekt.  Tot daar de theorie... Niet dus!
Onze vlucht naar Philadelphia (waar we Erik en Beatriz zouden oppikken) had nog een tiental vrije plaatsen op donderdagavond.  Met gepakte valiezen vertrok Jeroen vrijdagochtend voor nog een half dagje werken.  Rond 10u een telefoontje van Erik: blijkbaar hadden een heel deel mensen beslist om op vrijdagmiddag toch nog naar Philadelphia te vliegen.  Vlucht overbooked en geen kans om nog een vrije stoel te pakken te krijgen! Na wat weg en weer getelefoneer, een eerste beslissing om de trip te annuleren, en een tweede beslissing om dan toch nog te gaan, werden onze tickets uiteindelijk omgeboekt naar Buffalo, NY via Charlotte.  Erik en Beatriz zouden ons dan zaterdag wel achterna komen.  Oef... wij dus snel naar de luchthaven, waar we nog net op tijd aan de gate arriveerden...
Tot onze grote verbazing bleek het daar echter super druk te zijn! We waren achteraan een lijst met een tiental andere standby passagiers beland, en door een of andere gewichtsbeperking waren die andere standby passagiers hun verkregen tickets al aan het teruggeven.  Na een tiental minuutjes chaos zat iedereen op het vliegtuig, was de deur gesloten, en stonden wij een beetje beteuterd aan de gate rond te draaien, klaar om weer naar huis te gaan.  Het fotootje van ons gemiste vliegtuig was al genomen voor de blog, toen plots de gate agent het bericht kreeg dat de gewichtsbeperking was opgeheven! En aangezien alle andere standby passagiers al weer bijna thuis in hun zetel zaten, geraakten wij op de valreep toch nog op ons vliegtuig!

Niagara Falls

Na een voor de rest rustige reis (de schijnbaar dubbele boeking op de tweede vlucht was intussen amper het vermelden waard), belandden we dan toch op vrijdagavond in Buffalo.  Een kort nachtje slapen, en zaterdagochtend zouden we Beatriz en Erik dan oppikken.  Zouden, want ook zij waren vastgeraakt op hun standby avontuur! Wij dan maar richting de watervallen, terwijl Beatriz en Erik probeerden om via Rochester, NY toch nog op bestemming te geraken.
Toen wij dan toch aan de Falls aankwamen, bleek al die heisa best wel de moeite waard! Enkele fotootjes op de blog zullen moeten compenseren voor het feit dat we het allemaal nogal moeilijk kunnen omschrijven.  Behalve het feit dat we heel de tijd zaten te denken: amai, zooooo veel water!!

Cave of the Winds

Onderaan de America Falls hebben enkele avontuurlijke schrijnwerkers ooit met houten platformen een wandelweg aangelegd, die te bereiken is via een lift naar de rivier.  Gewapend met plastieken sandalen en een poncho gingen we samen de watervallen te lijf! Wel, we hebben het er al bij al goed vanaf gebracht, en onze poncho was zijn geld waard, maar op een vijftal minuutjes waren de watervallen er toch in geslaagd om ons redelijk "zeiknat" te krijgen.  Niagara Falls-Liesbet en Jeroen: 1-0.


Maid of the Mist

Erik en Beatriz waren intussen ook ter plaatse geraakt, en samen besloten we onze strijd met de watervallen voort te zetten op de Maid of the Mist, de boot die recht naar de Horseshoe Falls vaart, en je letterlijk in het midden van het bulderende water brengt.  Een interessant voorteken: ook hier kregen we een poncho mee.  De strijd nog lang niet opgegeven, veroverden we met z'n vieren een plaatsje helemaal vooraan de boot.  En enkele ogenblikken later bevonden we ons tussen torenhoge muren van water.  Het donderde naar beneden, terwijl onze boot alle moeite van de wereld deed om zo dicht mogelijk bij het spektakel te geraken.  Volle vaart vooruit, en toch ter plaatse blijven (water)trappelen... Toch wel heel erg indrukwekkend!

Naar Canada!

Als je het water oversteekt, kom je meteen in Canada terecht.  Daar hadden we een hotelkamer geboekt en zouden we 's avonds nog lekker genieten van een dineetje met Erik en Beatriz.  Dat is natuurlijk zonder veel problemen gelukt, maar we stonden toch wel even te kijken van het circus dat de Canadezen gemaakt hebben van de Niagara Watervallen: casino's, een reuzerad, overal neonlichten! Het leek wel het Las Vegas van Canada! Zelfs de watervallen waren 's nachts verlicht, en dan nog in verschillende kleuren! Toegegeven, dat laatste was er misschien ook wat over, maar het was eigenlijk wel sjiek...


Standby, part II
Moe maar voldaan na een lange dag aan de watervallen, besloten we rond middernacht onze terugvluchten voor zondag toch maar even na te kijken.  En jawel hoor: alles volzet! Geen kans om terug in Phoenix te geraken! Beatriz en Erik hadden nog een vlucht gevonden naar Philadelphia maar moesten daarvoor al om 3u30 uit de veren! Om twee return tickets van $400 te vermijden, probeerden wij met de moed der wanhoop nog even onze twee gratis tickets van Southwest te verzilveren.  Dat hadden we voordien al enkele keren geprobeerd voor andere trips, maar meestal stuitten we op blackout dates, tenzij we maanden op voorhand konden boeken.. maar.. jawel!!! Als bij wonder was er nog 1 vlucht beschikbaar: de rechtstreekse vlucht naar Phoenix om 16u in de namiddag! Of dus voor ons nog een extra voormiddagje aan de watervallen met een brunchke in het casino! Als dat geen super meevaller was om het weekend met een knaller af te sluiten, in plaats van met een helse terugreis!

Eind goed al goed dus, en alweer een onvergetelijke trip op onze lijst.. maar misschien denken we volgende keer wel twee keer na over die standby tickets...

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

Vancouver met Evelien en Pieter!

Wow! Het is al augustus! En naar onze meest recente gewoonte hebben we alweer een hele tijd niet geblogd! Alsof we er geen tijd voor gehad hebben... Wel, dat was misschien ook wel zo, want juli was wel ontzettend actief in vergelijking met de voorbije maanden.

Vancouver zonder zus...
De eerste stevige uitstap die in juli op het programma stond, was die naar Vancouver.  We zouden er Evelien en Pieter gaan bezoeken, die daar hun Europese vakantie (dat betekent hier "langer dan een week") op gang trokken.  Wij namen er het weekendje nog bij en strandden op vrijdag 13 juli zonder al te veel ongelukken in Downtown Vancouver.

Met een temperatuur die ongeveer de helft is van die in Phoenix, konden we voor het eerst deze zomer eens gaan uitwaaien in de buitenlucht.  Niets beters dan een stevige wandeling in Stanley Park onder een aangenaam lentezonnetje.  Stanley Park bleek uiteindelijk zo groot te zijn, dat onze eerste dag meteen ingevuld was! Het openbaar vervoer bracht ons de volgende dag op Granneville Island, met een grote markt van verse en ambachtelijke producten en tal van winkeltjes.  Ook de campus van UBC (de University van Britisch Colombia) stond op het programma.  Daar had Liesbet in de reisgids een plekje ontdekt dat wel erg mooi moest zijn.  Het was een aanrader voor alle natuurliefhebbers!  Maar wie had nu gedacht dat naturisten niet zomaar de eerste de beste natuurliefhebbers waren? Toegegeven, het was een mooi strand... maar onze voorkeur ging toch uit naar het strand aan Stanley Park in downtown Vancouver.  Wel, toch weer een ervaring rijker...

Dan maar de natuur laten voor wat ze is, en wij op weg naar Chinatown.  We weten nog steeds niet of we misschien verkeerd gewandeld zijn, maar toen we plots omgeven waren door meer drugsdealers dan toeristen, besloten we ons bezoek aan Chinatown toch maar af te ronden.  Wel, misschien is het ene Chinatown het andere niet.  Gelukkig was Gastown in de buurt, waar we door een lokale landloper vakkundig werden ingelicht over de werking van de gasklok.  Ook al klonk niet alles even geloofwaardig, hij had zijn tip wel verdiend met die gepassioneerde uitleg.  Een fikse wandeling langs het waterfront bracht ons weer terug naar het hotel, waar we onze biezen en valiezen pakten om Evelien en Pieter te gaan verwelkomen aan de luchthaven!

Vancouver Island met zus... zonder bagage...
We hadden overdag al enkele sms-nieuwsflashes gekregen van de zus... "half uur te laat vertrokken in Brussel" was de eerste sms-flash, gevolgd door "vlucht gemist in Montreal", en dan kort nadien "zijn in baggage claim, valiezen niet mee", maar dan gelukkig toch nog "gaan toch nog om 7pm in Vancouver geraken".

Het blije weerzien met de zus vond dus plaats in de baggage claim zone in Vancouver, met een beschrijving van hun bagage en het verhaal dat ze in Brussel achtergebleven was.  Met de glimlach werd ons verzekerd dat ze wel achterna zou komen, vandaag, of morgen, of overmorgen... Niet getreurd: er is nog dat reserve onderbroekske in de handbagage, en Jeroen en Liesbet hadden nog wat spullen op overschot.

De ferryboot bracht ons allevier tot in Victoria: the "town of the newly weds and nearly deads", hadden we net op de trein geleerd van een vriendelijke Canadees.  Wel.. de moeite of niet de moeite.. dat wandelingetje door Victoria konden we anders wel gebruiken om wat bij te babbelen, en om van alle reisavonturen te bekomen op een terraske, en nog een terraske, en...  Toegegeven, we waren snel rond in Victoria en trokken dan maar naar de provinciale parken voor wat extra wandelingetjes en extra babbeltjes.  Meteen werd duidelijk dat we de natuur moesten opzoeken op Vancouver Island.  Zelfs op de kleinste wandelingetjes werden we verrast door mooie watervallen! Allemaal vakkundig aangeraden door de Joeri, een collega van Evelien. Hoewel... de Joeri had precies wel enkele leuke plekjes gemist, maar de lokale rangers wisten dat voor ons tijdig te corrigeren...

Vancouver Island met zus... en bagage...

Met dat ene reserve onderbroekske gingen Evelien en Pieter het niet te lang rekken, maar gelukkig was de bagage van Evelien en Pieter dan toch met een dag vertraging in Victoria Airport geraakt.  Op de luchthaven volgde dus het tweede blije weerzien van deze vakantie: het blije weerzien met de valiezen!

Onze huurwagen werd omgetoverd tot een 3D puzzel, en helemaal volgepakt ging het richting Campbell River.  De Joeri had ons aangeraden om te gaan "whale watchen".  Een rubberbootje zou ons bij de Orka's of "Killer Whales" brengen.  Een dik pak moest ons beschermen tegen de koude, het zou ons drijvende houden als we overboord gingen, en stiekem hoopten we dat het ook dik genoeg zou zijn in geval een hongerige Orka zou beslissen om ons rubberbootje als dessertje naar binnen te werken.

Zover kwam het gelukkig niet, en die whale watching trip bleek een schot in de roos te zijn! Merci de Joeri, merci! Rond de middag waren de Orka's gelokaliseerd, en onze gidsen brachten ons na de lunch tot bij de Killer Whales om honderden foto's te trekken, allemaal met... een rugvin, of twee rugvinnen, soms zelfs drie! De Orka's waren voldaan en besloten om de dolfijnen met rust te laten.  Geen indrukwekkende sprongen van de Killer Whales dus, maar het was toch wel erg de moeite; vooral toen we op de terugweg nog getrakteerd werden op enkele honderden dolfijnen die zich rot amuseerden in en rond de golven van onze twee rubberbootjes.  Wel, iedereen amuseerde zich eigenlijk wel rot bij het zien van dit schouwspel!

Back to Vancouver

Alweer op aanraden van de Joeri (het leek wel alsof hij een beetje mee op vakantie was) trokken we met nog twee Ferryboten terug richting Vancouver.  Daar had de Joeri nog de Suspension Bridges aangeraden.  Vermits het een druilerige dag leek te gaan worden, verscholen we ons eerst nog even in het bos.  Een stevige wandeling door het lokale regenwoud (en extra spannend in "Bear Country") bracht ons langs kabbelende beekjes en indrukwekkende fauna en flora.  Beren kwamen we gelukkig niet tegen, maar wel een erg uitzonderlijke camouflageslak, waar we jammer genoeg geen foto van hebben getrokken, nietwaar Pieter?

Dat bracht ons in de laatste rechte lijn van onze (eerste) vakantie met Evelien en Pieter... In Vancouver werd die afgesloten met een wel heel erg indrukwekkende hamburger (hoe kan het ook anders).  Het laatste avondmaal dus, hoewel, binnenkort zien we Evelien en Pieter terug in Las Vegas voor een volgend tripje! Wij kijken er alvast heel erg naar uit!

Ohja, en vorige week zijn we ook nog op een ander een uniek avontuur geweest, maar dat vertellen we heel binnenkort wel! Hou onze blog maar in de gaten de komende weken!

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

Summer in Phoenix...

Memorial Day

Eind mei vieren we in Amerika "Memorial Day".  Militairen en veteranen worden in de US al wel heel erg geapprecieerd, maar met Memorial Day doen we daar nog een schepje bovenop.  Het patriotisme viert hoogtij met Memorial Day! Al even belangrijk voor ons: het is een lang weekend! Vermits we de buurt al redelijk goed hebben verkend, is drie dagen niet lang genoeg om een "echte" trip te doen, dus we besloten dan maar onze "Free night voucher" van Best Western op te gebruiken: dus hop, naar Sedona!!

En ook in Sedona hebben we alles al goed verkend! Er zijn weining wandelingen die nog geheimen te verbergen hebben, dus we kunnen het rustig aan doen: brunchke, wandelingske, doucheke, en dan eens lekker gaan eten aan de Verde River! Cocktailtje, open haard op de tafel, een kabbelend riviertje.. Als dat niet romantisch is!

Summer in Phoenix
Intussen loopt de temperatuur alsmaar hoger op in Phoenix.  110 graden Fahrenheit is nu geen uitzondering meer, dus binnen blijven geblazen! Wat doet een mens dan? Een brunch organiseren met enkele vrienden op zondagochtend bijvoorbeeld (onze pannenkoeken met Nutella worden hier stilaan wel erg populair)!  Of een koffietje gaan drinken na 't werk, of zoals vorige week naar een Cirque du Soleil show gaan kijken! Het circus is voor vijf weken geland in Phoenix, en dat konden we niet laten voorbijgaan.  Als goeie Amerikanen kochten we tickets aan 40% korting en trokken we met Steve, Dan en hun mama Paula naar "Kooza" ter gelegenheid van Paula's verjaardag.  En dat het de moeite was, hoeven we jullie natuurlijk niet meer te vertellen!

Ohja... Tijdens een van onze brunchkes dachten we eraan dat we jullie ook nog nooit hebben laten kennismaken met de "Garbage Disposal" waarmee elke afwasbak in de US is uitgerust.  We herinneren ons nog steeds toen we die lichtschakelaar in de keuken omdraaiden, en er een luid gerommel uit de pombak kwam terwijl we hadden verwacht dat het licht zou aanspringen.  Een bezoekje aan de concierge leerde ons toen dat dat "de Garbage Disposal" was.  Het Amerikaanse alternatief voor composteren! Alle restafval gaat de afwasbak in! Moeilijk te geloven, niet? Kijk dan zelf maar...

Moet er nog chocolade zijn?

Na een cursus French Cuisine vorig jaar, is Liesbet intussen aan het volgende deel van het menu begonnen: het dessert! Tot grote vreugde van Jeroen bakt Liesbet er tegenwoordig vrolijk op los! En het moet gezegd: ze doet dat goed! Elke donderdagavond is het tegenwoordig dessertenbuffet ten huize Van Cauwenbergh-Suls.  Mocht de technologie iets verder gevorderd zijn, zouden we jullie laten proeven, maar voorlopig zullen jullie het met een fotootje moeten doen... Njammie!!!

Binnenkort
Onze plannen om Phoenix tijdens de zomer te ontvluchten krijgen intussen ook stilaan vorm: Evelien, de zus van Liesbet, komt binnenkort met Pieter op vakantie en zij waren zo vriendelijk om ons uit te nodigen voor een weekje Vancouver! Ook Vegas en Phoenix staat op het programma, dus wij kijken er alvast naar uit! "En Belgie?" denken jullie misschien... wel, het lijkt erop dat september grotendeels gevuld zal worden met een bezoekje aan het thuisland! Aftellen naar het einde van de zomer dus!

Tot gauw,
Liesbet en Jeroen

Op weg naar de zomer...

Back to normal life...
Na een stevige vakantie en een drietal weekjes gevuld met business trips, zitten we nu al weer even in Phoenix.  Jeroen heeft het intussen wel erg druk op het werk. Er wordt 's avonds al eens wat meer in de zetel gehangen en in het weekend wordt er al wat meer uitgeslapen.  Het is intussen ook al stevig aan het opwarmen! De symbolische grens van 100 graden Fahrenheit (net geen 40 graden Celsius) is al verschillende keren de revue gepasseerd.. Tijd voor de pool parties dus!!

Happy Birthday Sarai en Coco!

En de eerste pool party van het jaar was er eentje voor Coco, de dochter van een collega van Jeroen.  Gewapend met zwemgerief en cadeautjes trokken we naar Sam's nieuwe huis om de tuin en het zwembad te gaan inwijden.  En vermits Coco 4 jaar werd, was het feestje vooral gekleurd in roze en prinsessenkleedjes! Gelukkig waren er ook wat in limonade verklede pintjes aanwezig, en binnen de kortste keren zat er meer volk in het zwembad dan erbuiten! En na een geslaagd feestje werden er al meteen plannen gesmeed voor de zondagochtend brunch! Voila, weekend alweer gevuld!

Ook Sarai, de vrouw van een andere collega van Jeroen, verjaarde.. en ook daar waren we van de partij! Net op de valreep, want ze zou de volgende dag bevallen van Graham! Jawel, de engineering afdeling van Kerley moest uitbreiden, had het management gezegd, en enkele ingenieurs hadden dat iets te letterlijk opgevat.  Want na Graham werd ook enkele weken later Marsel geboren! Twee kleine ingenieurtjes op komst dus... Die baby borrels staan er dus ook nog aan te komen!


Total Eclipse of the Heart!

De meesten onder jullie hebben het allicht ook wel gelezen: vorig weekend was er een "annular eclipse" of een zonsverduistering waar nog net de buitenkant van de zon zichtbaar blijft.  Flagstaff lag net op de exacte lijn van de annular eclipse, en dat was voor ons reden genoeg om daar een kijkje te gaan nemen.  Wegens slechte planning moesten ze zondagochtend nog op zoek naar lasbrillen of eclipse brillen, maar we bleken niet de enigen te zijn.  Alle lasbrillen in Phoenix waren uitverkocht! Alle lokale Gamma's en Brico's afgebeld, zonder succes... Gelukkig hadden Steve en Dan nog enkele lokale klusjes-connecties, en uiteindelijk vertrokken we dan toch gewapend met "las-glas", camera's en pinhole boxes naar Flagstaff.  Jawel, ons reserveplan met de ouderwetse "kartonnen doos met een gaatje in" bleek te werken, maar het was toch wel leuker om door het las-glas naar de zonsverduistering te kijken...

En nu? Wel, straks is het lang weekend, en dan gaan we naar Sedona, op zoek naar nieuwe avonturen.  En deze keer zullen proberen om jullie toch iets sneller op de hoogte te brengen!

Tot binnenkort!
Liesbet en Jeroen

Familie Suls in Phoenix

Bezoek!
Het is al wel een tijdje gepasseerd, maar we hebben jullie nog een verhaaltje tegoed over de familie Suls in Phoenix! Jawel, moeke Godelieve en vake Freddy kwamen in April voor de tweede keer op bezoek.  Deze keer hadden ze tante Linda en nonkel Georges meegebracht! En allemaal logeerden ze enkele dagen in ons appartementje in Phoenix! Een "full house" noemen we dat!

En weg zijn wij!

Op dag 1 werd de familie Suls meteen geintroduceerd in de nieuwe rage in Phoenix: Kubb op de green belt! De perfecte manier om de vakantie op gang te trekken.  De pic-nic mocht natuurlijk niet ontbreken, want Freddy had al een jaar lang die slaatjes moeten missen!

Lang werd er echter niet getreuzeld: Liesbet had haar best gedaan en stippelde een stevige tour uit.  Geen tijd te verliezen dus! De eerste tussenstop was er eentje in Petrified Forest.  Nonkel Georges vergaapte zich aan al die prachtige stenen, en vroeg zich de hele tijd af of ze dat ene steentje voor bij zijn Bonzai echt wel zouden missen.  Met twee strenge reisleiders was er van stenen pikken echter geen sprake... Het zou dan ook nog een tweetal weken duren vooraleer nonkel Georges zich over die verloren opportuniteit zou kunnen zetten.

Van Petrified Forest ging het vervolgens naar het land van de cowboys en indianen: Canyon de Chelly en Monument Valley.  De familie Suls kon met volle teugen de westernsfeer opsnuiven... samen met een stevige portie woestijnstof dat door de stevige wind werd opgewaaid!

Met de wind in de rug werd er stevig voortgang gemaakt: na een stevige wandeling in Arches en een bezoek aan Monument Valley was er dan uiteindelijk toch tijd voor een half dagje rust.  Daar profiteerde vooral tante Linda van om de lege gaten in haar valies op te vullen tijdens ontelbare unieke shopping kansen! Gelukkig was er ook voor de mannen in het gezelschap wat afleiding: de Jeep Safari! Letterlijk een duizendtal Jeep maakten Moab onveilig en trokken dagelijks de bergen en woestijn in op toertochten.  Jammer dat die valies net niet groot genoeg was om een Jeepke mee naar huis te nemen!

Op weg naar Bryce Canyon en Zion dan maar, met een korte tussenstop in Capitol Reef! Eindelijk was de wind gaan liggen en konden we de lange mouwen in de auto laten! Ohja, waren we vergeten zeggen dat we veel gewandeld hebben? Na afloop bleek nonkel Georges een kilooke of twee te zijn afgevallen.. om maar te zeggen.

Vegas mocht natuurlijk niet op het programma ontbreken! En in Vegas mogen de shows in het casino natuurlijk niet ontbreken.  De avond werd rustig op gang getrokken met een kleine hap (te klein naar Freddy zijn goesting) bij Jaleo, een tapas restaurant, maar de Cirque du Soleil show in de Bellagio "O" maakte daarna wel veel goed!

Tijd voor Jeroen om terug naar Phoenix af te zakken, maar dat kon de pret van de Sulskes niet drukken! De tocht ging verder naar Havasupai, waar de familie werd opgesplitst in een wandelteam en een ezelteam... En tot ieders verbazing was het wandelteam bijna sneller dan het ezelteam! Het verhaal van tante Linda en nonkel Georges verklaarde echter veel: een koppige ezel, een indiaan die zijn andere koppige ezels verliest, nog een koppige ezel, en vooral een hele zere poep! Het was geen pretje, maar we hebben er toch goed om gelachen! Nuja, het bleek dan toch allemaal de moeite waard.. De watervallen zagen er nog steeds prachtig uit, en deze keer waren Liesbet en Freddy voorbereid en kon er zelfs een zwemmeke af! Maar hoe onvergetelijk die ervaring met de ezels was, de tocht naar boven werd dan toch maar per helikopter afgelegd.

De terugtocht naar Phoenix was daarmee ingezet.. Nog even een tussenstop aan de South Rim van de Grand Canyon, en dan ging de rit weer naar de Valley of the Sun.  De vakantie was echter nog lang niet gedaan: voor sommigen moest het hoogtepunt zelfs nog komen: de shopping malls en de outlet stores! Er werd zelfs zo duchtig geshopt dat de valiezen bij vertrek allemaal te zwaar bleken voor een wel erg achterdochtige Air Canada werknemer... Gelukkig bracht de truuk van de lege reserve carry-on alweer soelaas!

En dat was jammer genoeg het einde van alweer een onvergetelijke vakantie! Ook voor Jeroen en Liesbet, met 3 weken business trips voor de boeg, en dus 3 weken vrijgezellenleven voor Liesbet...

Ciao!
Liesbet en Jeroen